دره صوف سر زمین آزادگان
دره صوف در گذر تاریخ- سیرعلمی،هنری،اقتصادی ،سیاسی چهره های اکادمیک...
درباره وبلاگ


وبلاگ « دره صوف سر زمین آزادگان» با نگاه جدید به مسائل علمی، فرهنگی؛ دینی ، اجتماعی وسیاسی؛ دره صوف افغانستان و بارعایت اصل احترام متقابل افکار ، عقاید واندیشه دیگران ، تمایل دارد درعرصه های فوق اطلاع رسانی و اظهار نظرنماید و لذا در حوزه نظر و اندیشه ای از اظهار نظر کلیه اندیشمندان و متفکران استقبال می کند.
به امیدی روزی که آزادی واقعی،درسر زمین  استبداد زده افغانستان تحقق پیدا کند.
                       ***
naeeb.tawassuli@gmail.com
                       ***
پامیــربـه حیــرت آمـد ازپـــایــــــــــــــداری، بـــابـــا     
آفــــــــــرین گــفت: نبــرد تــن به تن دره صــوف
جرمت چه بود که قلبت بخون تپان نمودند؟   
زچیست زدنـد به آتـــش اهـل فـتن دره صوف؟
درکشـــــــــــــور خــــــــود آخــرما بودیــم مـــهاجـــــــر     
جاــن و روان به زنجــــــیر،زنجــیرشکن دره صوف
دارد به دل هـــــــــــــزاران، داســــــــتان غمگـساران     
ازکــــــــین اهــل عـــدوان، کوه ودمن دره صــوف
بادا بــلــند نـامـت پــایـــــــــــــــــــــنده بــاد قــامــــــت      
آزاد یسـت پــــــــیامــت، بــرهـم وطــن دره صـوف
رفتند به خــــــــــــواب طفلان، درسنگرت جوانان      
بیـــــــــــــــداربـود هـزاران، ویـس قــرن، دره صـوف
ســـــــــــــــــازش نمی پـذیـریم، آزاده ودلـــــیـریـــــم       
نــــــــــــــــبرد، تـاداریـم خــون دربـــدن دره صــوف
بس است دیگـــــــــــــراسارت، قبول رنج وذلّـــت      
رویم ســوی شــــهادت، خونـین کفن دره صـوف
شــــــــــــادابی دربهاران، خوش آبی درزمســتان      
بردشت وکوه، غزالان، اشک ختن دره صوف .
لینک های مفید
چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۲ :: ۱۱:۱۲ ق.ظ ::  نويسنده : محمدنایب علی توسلی دره صوفی

غزل شماره(22) مولانا شاکر یبخی

روم هـردم، من سوی رنـدان خرابات

که رنـدان را کنـم دعـوت به طامات

سحرگاه، قـبا اندر کف سجاده­ام برد؟

کـه هسـتم مفتی صـاحب کـــرامات

خراباتی، رندان مرا گفـتا تو ای شیـخ

بـگو تا خود چـه کار است از مهمات

بـدو گفـتا کـه کـار تـوبـه­ی تـوست

اگـر توبه از دل کـنی، یابـی مـراعات

مرا گفـتا برو درکُنج ای­زاهد خشک

کـه سـر گـردی، شراب عیش شامات

به یک قطـره نـه صد قطـره تا تمامش

ز مسجد پـا، بـرون کـن از مـناجـات

بـرو بفـروش ای زاهـد خـود قــبایی

نـه زهـدت خـرند، اینـجا بـه مکافات

کسی یک جـرعه نوشت از این رنگ

که در کعـبه رود،کند بت را مراعات

به من گفت نـاصـحم از روی پنـدی

خـرف شـد، عقل آمـد از خـرافات

کـه من ارزان شـدم از جــام کهــنه

درنـگ گـرده فـتادم با جانان ملاقات

چو از کسرانیان باشـم بــاز رســــتم

چـو موسی می­شـدم هـردم به میقات

چو دسـتم را بـرد در بیـض وجـودم

درون من بـــرون شـد از سـماوات

بـه من گفت تو ای «شـاکـر» نـادان

تـمام گیـتی است رمـز این اشـارات

لینک های مفید
 
 
تمامی حقوق این وبلاگ محفوظ است |طراحی : پیچک